De dag begon een stuk minder mooi dan de zaterdag. Het regende namelijk pijpenstelen en die strakblauwe lucht was nergens te bekennen. Hop, in de auto en op weg naar Vijfhuizen voor de tweede dag Horse Event. Onderweg bleef het maar regenen, maar eenmaal aangekomen was het gelukkig droog. Niet dat dit lang duurde, maar gelukkig wel lang genoeg voor mij om naar de eerste clinic te lopen.
En dat was de clinic van Jesse Drent in de Recreatiepiste. Hij laat hier Gaio aan ons zien, een oud stierenvechter paard die bij Jesse is omgetoverd tot blij, vrij werkpaard. Een half uur is echter wel heel erg lang voor Gaio, dus begint hij de clinic met Antares die al wat meer ervaring heeft met shows.
Antares laat hij onder het zadel zien, en hij rijdt hem met een zelf ontworpen hoofdstel (dat overigens te koop is bij de stand van Nalanta, maar; Jesse maakte géén reclame hoor!). Met veel humor laat hij het een en ander zien over hoe hij samenwerkt met zijn paard. Het is een fijne, ontspannen clinic en Jesse houdt alles positief. Zo heeft Antares de gewoonte ontwikkeld om de zweep van Jesse af te pakken, als er een Spaanse pas gevraagd wordt. Eigenlijk negeert Jesse dit gedrag, en zodra Antares doet wat hem gevraagd wordt, beloont hij hem!
Ook laat Jesse nog een stukje zonder rijden zonder hoofdstel zien. Dit doet hij met een neckrope die hij ook zelf ontworpen heeft (ook die is in de stand van Nalanta te koop, maar Jesse blijft volhouden dat hij geen reclame maakt). Aan het einde laat hij Antares liggen, en hierin zie je maar weer wat een vertrouwen er leeft tussen paard en mens. Jesse vraagt nog één keer de Spaanse pas en daarna mag Antares de zweep overnemen.
Hieronder zie je trouwens Antares zijn "ik wil een snoepje" hoofd:
Maar dan is het tijd voor Gaio. Gaio is een Lusitano ruin die in het verleden is ingezet bij stierengevechten. Dit heeft ervoor gezorgd dat hij altijd in overlevingsstad stond, en moeilijk het vertrouwen in mensen kon nemen. Jesse is hier mee aan het trainen gegaan en dat is al enorm verbeterd. Jesse doet Gaio los, maar geeft wel aan dat hij graag door de ring rent. Het is ook te merken dat Gaio het allemaal erg spannend vind.
Om het daarom voor Gaio wat makkelijker te maken, pakt Jesse hem toch weer aan het halster. Door middel van een positieve benadering en een fijne samenwerking, kan Jesse Gaio wat vrijheidsdressuur laten doen. Zo laat hij de Spaanse pas zien en wordt duidelijk dat Gaio ontzettend goed kan piafferen. Het is een mooie, inspirerende clinic die laat zien dat je met elk paard kan samenwerken, zolang je zelf maar positief blijft.
Zelf had ik Jesse Drent nog niet vaak zien optreden, maar ik begrijp inmiddels wel waarom hij zo ontzettend populair is. Zijn wijze van omgaan met paarden is inspirerend en hij brengt zijn verhaal ook met een gezonde dosis humor. De omroeper gaf al aan dat de organisatie van Horse Event Jesse wel kan inhuren voor de eindshow, en ik denk niet eens dat het zo'n gek idee is!
Dan ga ik naar binnen, naar de instructiepiste. Daar stond een clinic van Bo Kasbergen en Annemarie van der Toorn op het programma om de verschillen tussen bepaalde methodes te bekijken. Helaas is Bo Kasbergen verhinderd, en zien we alleen Annemarie van der Toorn in de ring.
Annemarie heeft de haflinger Boef bij zich. Een paard die moeite heeft met enge situaties en het snel op een lopen zet. De eigenaresse zou al blij zijn met een rustig rondje stappen door de ring. Dit lijkt eigenlijk al wel goed te gaan, dus Annemarie wil de haflinger aan de dubbele lijnen zetten. Volgens de eigenaresse kent Boef dit al wel. Maar als Annemarie aan ons laat zien hoe je kunt checken of een paard dit vertrouwd, blijkt dat Boef het toch wel erg spannend vind als de lijn tegen zijn achterbenen aan komt.
Met veel rust, belonen en geduld lukt het Annemarie om steeds de lijn een stukje verder over de billen van Boef te leggen. Met tussendoor de rust en ontspanning op te zoeken, en de druk weg te halen zodra Boef de lijn accepteert, leert hij dat de lijn helemaal niet zo eng is. En zo is de clinic waar Annemarie aanvankelijk een ander plan voor had, uitgelopen tot een leerzaam stukje acceptatie van de lange lijnen.
Omdat ik vandaag minder clinics op het programma heb staan, heb ik wat meer de mogelijkheid om rond te kijken bij de vele stands die er staan. Natuurlijk maak ik een stop bij de stand van Mediaboek, ik houd nu eenmaal van lezen. Ik heb staan twijfelen over een boek over "Paarden trainen vanaf de grond" waarin Lisanne Thomas ingaat op de leerprocessen van het paard, het werken aan de hand en obstakeltraining. Ontzettend interessant! Uiteindelijk besluit ik om het boek niet mee te nemen, maar blijkt dat Amanda dit boek heeft liggen. Wellicht dat ik hem van haar kan lenen en eer een review over kan schrijven voor jullie.
Een stand waar ik altijd even langs ga, en ook altijd wel iets koop, is die van Brooke Hospital for Animals. Voor degene die Brooke niet kent, dit is een stichting die de situatie van werkpaarden en -ezels in landen als India en Egypte al jarenlang onder de aandacht brengt. Deze dieren zijn de werkkrachten van de allerarmste mensen waardoor ze zwaar werk moeten verrichten en er vaak geen geld is voor de juiste (medische) zorg. Brooke helpt de werkpaarden en ezels, met gratis medische hulp door eigen lokale dierenartsen, in dierenziekenhuizen en met mobiele klinieken. Ook creëren zij meer bewustzijn over welzijn en hoe deze mensen hun dieren gezond kunnen houden. Voor mij een belangrijke stichting en daarom steun ik hen door altijd iets te kopen in de stand. Dit keer hebben ze mooie kaarten en boekenleggers te koop.
Daarna valt mijn oog ook nog op de stand van Spiritueel met Paarden, waar ze ook veel kaarten verkopen. Hier neem ik er ook een aantal van mee. Spiritueel met Paarden is een tijdschrift dat aandacht heeft voor de relatie tussen mensen en paarden. Het blad is een initiatief van Ridder Dijkshoorn. Hij vroeg zich af of er een diepergaand contact tussen mens en paard mogelijk was dan alleen maar via teugels/leidsels, stem, zit- en beenhulpen. Met name de vraag of er ook 'telepathisch' contact mogelijk was tussen mens en dier intrigeerde hem.
Tijd om weer naar de instructiepiste te gaan, want daar wacht het publiek niemand minder dan Pat Parelli op. Pat is de grondlegger van de Parelli Horsemanship methode en heeft hiermee over de hele wereld mensen aangestoken om op een meer natuurlijke manier met hun paarden om te gaan. Dat hij populair is kan niemand ontgaan, want de tribunes zitten vol. Ook langs de rand staan veel fans op hem te wachten.
Dat Pat een echte Amerikaanse showman is, dat is wel duidelijk met de manier waarop hij zijn entree maakt. Met de vraag "Do you love horses?" heeft hij gelijk het publiek mee. Hij rijdt wat rondjes, geeft high-fives aan het publiek en laat een grote bal naast het paard stuiteren. En dat paard? Kijkt niet op of om en lijkt de ontspanning zelve te zijn.
Maar Pat is niet alleen gekomen, hij heeft twee instructeurs uit Duitsland meegenomen: Nina en Josh. Ze laten door middel van verschillende obstakels zien hoe de Parelli methode werkt. Zo kunnen ze hun paarden door middel van de leadrope achterwaarts laten gaan en gebruiken ze een stick om aan te wijzen wat het paard moet doen. Er is ook een sprongetje neergezet, waarbij Nina haar palomino er overheen kan zetten; dat wil zeggen, de palomino maakt een sprong met de voorbenen en blijft dan staan, met de tonnen van de hindernis onder de buik.
Pat pakt de palomino van Nina ook nog even over om te laten zien hoeveel controle hij heeft over dit paard, vanwege de methode die hem is aangeleerd. Hij pakt de grote bal er weer bij en laat de palomino springen. Het ziet er allemaal heel gemakkelijk uit, en de paarden lijken erg ontspannen en alles wel best te vinden. Alleen de vos van Josh vindt het soms wat moeilijk en lijkt wat meer bevestiging nodig te hebben dat alles goed is.
Op het einde mag er nog iemand uit het publiek kennis maken met de Parelli methode, onder de voorwaarde dat die persoon nog nooit eerder Parelli heeft gedaan. Al met al is het een bijzondere show die Pat laat zien en het moge duidelijk zijn dat hij een flinke fanbase heeft in Nederland!
Na de show van Pat is het tijd voor een pauze. De catering is weer goed verzorgd en er staan verschillende foodtrucks op het terrein. Zo kun je kiezen voor een frietje of een broodje hamburger, zijn er churro's te koop en swirl's, tosti's en andere broodjes. Ik kies voor een goed gevulde wrap, die misschien zelfs nog een beetje gezond is. Er is voldoende ruimte om even te gaan zitten en de foto's te bekijken en wat te drinken.
De volgende clinic die ik wil gaan bekijken is die van Laury Tisseur. Gisteren zagen we al een indrukwekkende eindshow, en vandaag ga ik bij de clinic kijken waarin hij meer verteld over zijn trainingsmethode. Hij begint met zijn paarden een voor een in de ring te nemen. Als eerste laat hij Timo aan ons zien, de enige ruin (de rest zijn hengsten).
Timo mag dan wel ruin zijn, volgens Laury is hij alsnog erg dominant. Dit vergt veel focus en concentratie van Laury om ervoor te zorgen dat er geen ongelukken gebeuren. Wanneer hij de paarden één op één heeft, dan kan hij tussendoor het een en ander uitleggen. Het is wel gelijk aan de paarden te merken wanneer zijn aandacht bij het publiek is, of wanneer zijn aandacht bij het paard is.
Hierboven zie je Picasso, een van de hengsten. Picasso springt hier een pirouette in galop om Laury heen. Laury gebruikt zijn zwepen als verlenging van zijn arm om aan te geven wat de paarden moeten doen en om ze te sturen. Naast Picasso heeft hij ook nog de hengsten Pablo en Simba.
Omdat hij met drie hengsten en een dominante ruin werkt, hebben alle paarden hun eigen plekje om ervoor te zorgen dat ze niet met elkaar gaan vechten. Hij vertelt dat Picasso de leider van de groep is, en dat Pablo en Simba elkaar niet zo lief vinden. Door Picasso daar tussen te zetten, gaat dat goed. Simba staat er op de foto hierboven niet bij. Dit heeft Laury bewust gedaan, want als hij alle vier de paarden tegelijk bij zich heeft, dan kan hij onvoldoende uitleggen aan ons omdat zijn volledige aandacht dan bij de paarden moet zijn.
Tijd om nog even langs de stands te gaan. In de hal staat een stand van BEMER Group. Zij hebben een product ontwikkeld dat de kans op blessures kan verminderen. Het is een pak voor paarden met een deken, hals en beenbeschermers waarbij door middel van magneetveldtherapie de circulatie in de cellen geoptimaliseerd wordt. Hierdoor worden afvalstoffen sneller afgevoerd waardoor er minder kans op verzuring is en dus ook minder kans op blessures.
Ik heb ook meegedaan met een loterij van HorseFlex waar Jesse Drent een mooi prijzenpakket mocht uitreiken. Helaas was ik niet de gelukkige. HorseFlex is een bedrijf dat natuurlijke supplementen voor het paard verkoopt. Daarnaast hebben ze ook innovatieve ideeën om paarden te voeren, zoals een hooibal of een slowfeeder waar je wat snacks in kan hangen.
Daarna raak ik aan de praat met Rolinka van Keulseweg. Bij Keulseweg worden mensen opgeleid tot coaches waarbij een samenwerking met het paard tot stand gebracht wordt. De opleiding is erg breed en kan ook gevolgd worden door mensen die enkel aan zichzelf willen werken en niet als doel hebben om coach te worden. Bij Keulseweg leer je onder andere over de taal van het vrije en sociale paard, paardenwelzijn, veiligheid en jouw positie ten opzichte van het paard. Als coach zijnde ga je jezelf ontwikkelen en wordt je meer bewust van wie je zelf bent. Binnen de opleiding zijn verschillende levels die je kan volgen en daarnaast zijn er ook nog nascholingscursussen.
Dan is het tijd om terug te gaan naar de recreatie piste voor een clinic over de TREC. De TREC is een vorm van de paardensport die gebaseerd is op het buitenrijden en drie verschillende onderdelen kent; de POR, MA en PTV. De POR (Parcours d’Orientation et de Regularité) is een orientatierit. Hierbij moet je met een kaart en kompas het bos in om een route te rijden. Daarnaast zijn er verschillende snelheden die gereden moeten worden, dus moet je ook in de gaten houden of je niet te snel of te langzaam gaat.
De MA (Maitrise des Allures) is een gangenproef. Hierbij wordt je beoordeeld hoe goed je de gangen van je paard onder controle hebt. Je moet dan een bepaalde afstand in een bepaalde tijd en in een bepaalde gang afleggen. Je moet over 100 of 150 meter laten zien dat je zo langzaam mogelijk kan galopperen, en zo snel mogelijk kan stappen. Beide zonder in draf te vallen!
Het laatste onderdeel is ook hetgeen wat de TREC vereniging Nederland heeft laten zien; de PTV (Parcours en Terrain Varié) ofwel, de terreinrit. Hier zijn verschillende obstakels neergezet waarbij je zoveel mogelijk punten moet behalen. Zo staat er bijvoorbeeld een slalom. Je mag dan zelf bepalen in welke gang je de slalom neemt, maar wanneer je dit in de galop doet krijg je er meer punten voor dan wanneer je dat in stap doet.
Daarnaast ligt er een labyrint klaar waar je doorheen moet stappen, zonder de balken aan de zijkant aan te raken. Ook is er een doorgang met soms een extra moeilijkheid; voorwaarts erin, achterwaarts eruit. En dit alles, zonder de balken aan te raken. Het leukste obstakel is wel de laaghangende takken; hier moet je zo snel mogelijk onderdoor galopperen zonder de 'takken' eraf te stoten (en geen zorgen; deze takken zijn erg licht en vallen gemakkelijk op de grond als je ze wel aanraakt).
Hetgeen wat TREC zo leuk maakt, is dat het erg toegankelijk is voor iedereen. Durf je een sprong niet aan? Of vind je een obstakel te moeilijk? Dan mag je die, zonder strafpunten, overslaan. Er zijn verschillende levels waaraan je kan deelnemen. Je kan gemakkelijk een keertje proeven of de TREC iets voor je is door een paar keer mee te doen met een wedstrijd zonder dat je daar gelijk een lidmaatschap voor af hoeft te sluiten. Maar, wees gewaarschuwd! TREC is ontzettend leuk en verslavend, dus voor je het weet wil je niets anders meer!
Zo is het toch al weer een lang weekend aan het worden. Ik ga terug naar de sportpiste om het weekend af te sluiten met dezelfde shows als de zaterdag met als eerste Charlotte "Lottie" Fry en Anne van Olst. Lottie rijdt vandaag de ruin Especial (v. Everdale x Vivaldi). Deze schimmel loopt al op Grand Prix niveau en zou voor Lottie een mooie back-up zijn voor Parijs 2024. Ze vertellen, net als gisteren over hun trainingsmethodes. Omdat ik daar in het verslag over de zaterdag al veel over verteld heb, laat ik jullie dit keer genieten van de foto's.
Ik hoop dat jullie op deze manier hebben kunnen meegenieten van mijn weekend op Horse Event. Ik kijk al uit naar volgend jaar, ga jij er dan ook bij zijn?
Meer foto's kun je hier bekijken: https://mbshots.pixieset.com/horseeventpro2023/
