Geen kop, maar een hoofd. Geen poten, maar benen. Een paard is een edel dier. Maar vroeger werden paarden opgegeten! Ongeveer 5000 jaar geleden werden paarden voor het eerst gevangen om ze te gebruiken. De paarden hielpen de mens met het zware werk, bijvoorbeeld de kar trekken op het land. Later gingen de mensen de paarden berijden. Maar waarom is een paard dan een edel dier?
De uitdrukking edel dier is geen officiële taalregel, maar vooral een gewoonte onder paardenmensen die anderen hebben overgenomen en gewoon is geworden. Sterker nog, het woord 'paardenbek' staat in het groene boekje van Van Dale, in tegenstelling tot het woord 'paardenmond'.
Er zijn verschillende verklaringen te vinden waarom paarden in de volksmond edel worden genoemd.
Zo wordt een paard edel genoemd omdat het dier altijd dicht bij de mens heeft gestaan. Paarden hebben altijd in dienst gestaan van de mens als lastdier of rijdier. Ongeveer 5000 jaar geleden werd het eerste paard gevangen om te gebruiken als hulpdier. Paarden werden ingezet bij klussen als het trekken van een kar of ploegen van het land. Later gebruikten mensen paarden ook als vervoersmiddel. In het begin reden alleen mensen van adel op een paard. Paarden werden ingezet voor jachtpartijen, races en andere adellijke uitjes. Iets van die adellijke grandeur straalde af op het dier. En alles dat met adel te maken had was bijzonder, oftewel 'edel'.
Paarden werden ook gebruikt in het leger bij het onderdeel cavalerie. Caval komt van het Franse woord voor paard: cheval. Soldaten bereden de paarden als ze ten strijde trokken, maar gingen ook strijdend te onder met hun soldaat. Omdat het paard zo dicht bij de mens stond, werd het edel genoemd.
In de geschiedenis hing er een waas van romantiek om paarden heen, mede door schrijvers als Shakespeare en Goethe, die het paard ridderlijke en adellijke kwaliteiten toedichtten. Sindsdien heeft een paard dan ook een hoofd, benen en een mond.
