Al een heel aantal jaren ben ik jurylid. Ik jureer F-proeven, vaardigheidsproeven van de FNRS en Bixie wedstrijden.
Afgelopen zondag was het weer zo ver en hoefde ik maar een kleine reis te maken voor een zes uur lange dag F-proefjes jureren. ‘s Ochtends haal ik dan eerst mijn moeder, mijn vaste schrijfster, op waarna we eerst samen naar onze eigen paarden gaan. Daarna stappen we weer in de auto naar de manege van die dag.
Op de manege aangekomen lopen we altijd eerst naar het secretariaat waar je altijd onthaald wordt met een kop koffie of thee, eventuele bijzonderheden van de dag en worden de startlijst en protocollen om te schrijven uitgedeeld. Daarna is het tijd om in ons juryhokje te verdwijnen.
Heerlijk, zo’n wedstrijd buiten. Dat zorgde ook wel voor wat stoute ponies en paarden hoor. Vooral in de hogere proeven zijn hebben een aantal er een springwedstrijd van gemaakt. We hadden zelfs een valpartij. Dat vind ik toch altijd heel treurig, zeker als de amazone dan zo hard valt dat ze ook niet meer kan verder rijden.
Toen de F5 tot en met de F9 geweest was, een combinatie of twaalf, was er tijd om te lunchen. We hebben heerlijk een tosti kunnen eten in het zonnetje terwijl er prijzen werden uitgereikt. Goed, half uurtje was snel om en met wat uitloop (te veel gekletst met de manegehouder) zijn we weer begonnen met de F1 en F2. In deze rubriek waren er veertien starts. Ik kan je vertellen, dat was best een lange zit. De proefjes zijn heel simpel omdat het de instapproeven zijn en dus voor de beginnende ruiters. Stap en draf. Vaak schiet dat niet op. Vandaag ging het verrassend snel, iedereen heeft zijn proefje gehaald en ik heb hele mooie punten kunnen uitdelen.
Na een korte pauze nog een laatste lange zit voor de F3 en de F4 proeven. Dit zijn weer proefjes met galop erin. In de F3 moeten de ruiters en amazones een rondje galop laten zien, in de F4 moeten ze een volte bij de A of C rijden in galop. Volgens mij heb ik in deze rubriek niet iedereen kunnen laten slagen, bij zo’n relatief lage proef kijk je dan naar de veiligheid en of die in het geding komt.
Om half zes konden we de dag afsluiten. We gingen van ons juryhokje weer richting de kantine en secretariaat. Daar hebben we “afgerekend” en mijn moeder kreeg als schrijfster ook nog wat moois mee. Om mijn moeder te bedanken dat ze met me mee wilde, heb ik haar meegenomen uit eten. Dus we hebben vooral een dag gehad met heel veel plezier, want veel heb ik er niet aan over gehouden! 😉
