Welkom bij - alweer - mijn vierde gastblog. In eerdere blogs stelde ik mij voor, legde ik uit hoe het telepathisch communiceren met dieren precies werkt en deelde ik drie tips die jou kunnen helpen als je zelf met je paard wil communiceren.
Toen ik deze blog wou gaan schrijven en daarvoor ging zitten, vroeg ik me af waar ik nog meer over kon schrijven. Ik kreeg het idee om wat verhalen uit de praktijk met jullie te delen. Verhalen van paarden waar ik mee mocht communiceren en dat mocht vertalen voor hun eigenaren. Zo kunnen jullie een beetje een beeld krijgen van dat waar ik, als dierentolk, zoal mee te maken krijg. Ook word het dan direct duidelijk wat paarden zoal vertellen. Veel leesplezier!
Ik mocht eens communiceren met een merrie van een jaar of vijftien. Ze was oorspronkelijk afkomstig uit Ierland en had daar in haar jonge jaren al een hoop meegemaakt en gezien. Ook na haar aankomst in Nederland had ze al een aantal baasjes gehad en nu, op haar vijftiende, was ze bij haar ‘’definitieve’’ baasjes. Een stel dat enorm van haar hield en die van plan waren om haar voor de rest van haar leven te houden.
Dit paard kwakkelde met haar gezondheid. Rijden ging al een poosje niet meer, omdat ze afwisselend kreupel liep. Soms liep ze goed, maar meestal niet. Haar baasjes hadden al van alles geprobeerd. Dit paard was aan alle kanten onderzocht en had allerlei behandelingen gehad. Dierenartsen hadden hun licht er al over laten schijnen, maar alternatieve behandelingen als osteopathie en lymfe drainage waren al geprobeerd. Soms was er een lichte verbetering zichtbaar, maar dit paard knapte niet echt op. Ook bleef de oorzaak van haar kwakkelende gezondheid onduidelijk. Dit was reden voor de baasjes om mij om hulp te vragen.
Elke keer als ik met een dier communiceer, vraag ik het dier eerst wat het zelf wil vertellen, om daarna in te gaan op de vragen die de baasjes hebben. Toen ik dit paard vroeg of ze zelf iets wou vertellen, liet ze mij beelden zien van haar tijd in Ierland. Hoe ze, vrij onbezorgd, als veulen bij haar moeder liep. Buiten. Alles was rustig. En groen. Als veulen had deze merrie even kunnen proeven van de vrijheid.
Dat veranderde toen ze bij haar moeder werd weggehaald. Samen met andere veulens werd ze door mensen op een vrachtwagen gedreven. De merrie voelde zich bang. Opeens was ze gescheiden van haar moeder en had ze geen idee waar ze naartoe zou gaan.
Uiteindelijk kwam ze op een stal terecht. Daar was het vrij donker binnen. Er scheen wel een lamp in de stalgang, maar voor een paard dat gewend was om buiten te leven, was dit een enorme overgang. Op die stal stond dit paard de hele dag in een box, waar ze af en toe uit werd gehaald. Er was een meisje wat haar dan meenam om haar te poetsen en haar te leren om haar hoeven op te tillen. Met dit meisje had het paard een goede band; ze was rustig en vriendelijk voor de merrie.
Later is dit paard beleerd. Dat ervaarde dit paard als vrij ruw en plotseling. Er zat namelijk opeens iemand op haar rug. Voor haar was dat enorm schrikken! Achteraf bekeken, zei dit paard, was ze van mening dat ze veel meer voorbereiding nodig had gehad. Het beleren had veel rustiger kunnen gaan.
Dit paard vertelde dat mensen in het verleden vaak over haar mentale en fysieke grenzen waren gegaan. Daardoor, vertelde ze, was ze nu ‘’meer kapot dan heel’’. Hiermee doelde het paard op zowel haar mentale als fysieke gezondheid. Mentaal had dit paard last van enorme stress. In haar huidige leven was alles rustig en stabiel. Daar waren eigenlijk heel weinig stress factoren. Maar juist omdat dit paard nu bij haar ‘’definitieve’’ baasjes terecht was gekomen, op een fijne plek waar ze tot rust kon kwam, kon ze nu alle angsten en trauma’s die ze eerder had opgedaan, verwerken. Dat zie ik vaker bij dieren gebeuren; juist als de rust terugkeert in hun leven, beginnen ze trauma’s te verwerken en dat kan zich dan uiten in een kwakkelende gezondheid, onvoorspelbaar of onverklaarbaar gedrag en/of een gedragsverandering in het algemeen.
Maar goed. Mentaal kwam dit paard tot rust nu er stabiliteit in haar leven was gekomen en juist daardoor begon ze nu haar eerder opgedane trauma’s te verwerken. Fysiek gaf dit paard aan dat ze pijn had en dat haar lichaam uit balans was. Ze kon aangeven waar ze pijn voelde in haar lichaam en wat zij dacht dat zou helpen. De merrie gaf vooral aan dat ze rust nodig had. Geen vervelende onderzoeken meer en ook even geen behandelingen meer, want de baasjes hadden zoveel geprobeerd dat het paard zelf ook niet meer doorhad wat nou wel en niet werkte. Het paard gaf ook aan dat ze voorlopig niet wou rijden; haar lichaam zou herstellen als het helemaal tot rust kwam, zei ze. Haar baasjes hebben dit ter harte genomen en besloten het paard een jaar lang te laten rusten. Op de grond deden ze nog wel wat leuke activiteiten met haar, maar het rijden lieten ze helemaal los.
Een jaar later kreeg ik het verzoek van de baasjes om weer met dit paard te communiceren, zodat we konden kijken hoe het ervoor stond. Toen ik bij het paard kwam, zag ik een heel ander paard staan dan een jaar daarvoor. Waar ze bij het eerste consult een gesloten en stijve houding had, stond er nu een paard met rust in haar ogen. Ze keek blijmoedig en hoopvol de wereld in, met een open en trotse houding.
Voor het eerst hadden mensen haar grens (‘’Ik heb rust nodig’’) geaccepteerd, in tegenstelling tot de mensen die eerder altijd over haar grenzen waren gegaan. En dat had haar enorm goed gedaan. Ze voelde zich nu goed en, tot ieders verassing, gaf ze aan dat ze het rijden wel weer eens wou proberen. Haar baasjes hadden daar helemaal niet op gerekend, maar toen ze later het rijden oppakten, liep het paard goed. Ontspannen. Zonder kreupelheden en pijn maken ze, tot op de dag van vandaag, rustige buitenritjes.
Bijzonder he? Bij dit verhaal wil ik graag nog benadrukken dat een consult met een dierentolk nooit kan dienen ter vervanging van medische zorg voor je paard. Het kan de behandeling van een dierenarts wél heel mooi aanvullen, omdat dieren o.a. kunnen aangeven waar ze pijn hebben en wat zij denken dat er aan de hand is met hun lichaam.
Hopelijk heb je net zo genoten van dit verhaal als ik, toen ik dit paard en haar baasjes mocht helpen. Mocht je na dit verhaal benieuwd zijn wat een consult voor jou en je paard kan betekenen, dan vind je alle informatie en mijn contactgegevens op mijn website: www.dierencoachanky.nl. Tot het volgende blog!
