In deze serie blogs neem ik jullie mee in de zoektocht en het leerproces van veulen naar rijpaard. Mijn zoektocht begon drie jaar geleden toen ik besloot dat ik een veulen wilde kopen als opvolger van mijn haflinger. Ik heb haar gekocht toen ze zes maanden jong was en naar huis gehaald. Ze groeit op in een gemengde kudde en al van jongs af aan heb ik haar veel in handen. Wandelen is daar een klein onderdeel van. Maar hoe pak je dat aan?
Allereerst: een veulen is een veulen en hoort niet te werken, maar lekker buiten op te groeien en zelf veel te kunnen bewegen. Wel is het goed om ze wat wereldwijs te maken. Ik heb dat van jongs af aan gedaan door 1x in de week even 10 minuten te wandelen. Maar hoe pak je dat nu aan?
Ik ben gestart met een wandeling van de wei naar de poetsplaats en weer terug, samen met een ander paard. Dat was 100 meter lopen en al best ingewikkeld. Daarom is het verstandig een ander paard mee te nemen, zodat het veulen daar steun aan heeft en er makkelijk achteraan kan lopen. Ook is het fijn als er in het begin nog iemand achter mee kan lopen als drijvende hulp. Niet om op te jagen, maar in de natuur drijven paarden elkaar ook in beweging achter aan de kudde. Op de foto is te zien wat er kan gebeuren als je deze drijvende hulp niet hebt. Ze blijft liever bij de rest van de kudde, ook al loopt er een paard voorop. Op de foto heeft Noura overigens ook 2 halsters om. Het ene halster had ze in het begin dag en nacht op de wei om, zodat we haar wat makkelijker konden pakken. Het andere halster was om te oefenen met om en af doen van het halster. Zodra dat goed ging, ging het halster in de wei ook af.
Toen dit op het erf goed ging, werd het tijd de wereld buiten het erf te ontdekken. Wij hadden naast de wei een groot bos en vlakbij een klein rondje van 10 minuten. Dat liepen we 1x per week. In het begin nog steeds met een volwassen en ervaren braaf paard erbij, zodat de indrukken goed bleven. Maar heel soms liepen we dit rondje ook eens alleen, om te leren dat alleen van het erf ook best kan. En braaf als ze was, liep ze gewoon mee.
Toen ze 1,5 was hebben we de frequentie verhoogd naar 2x per week, maximaal 15 minuten. Ook liepen we bewust langs de weg, zodat ze ook kennis maakte met de wereld. Ook hier weer met een ervaren en braaf paard. Onderweg mochten ze altijd even grazen om een rustmomentje in te bouwen.
Mentaal is dit best pittig omdat er heel veel te zien is onderweg. Let dus goed op of dit mentaal niet teveel is en doe dan een stap terug. Het is nog steeds een jong paard dat niet overbelast moet raken en vooral paard moet zijn. Het gebeurde bij ons ook wel eens dat we een paar weken gewoon niets deden, zodat ze het ook kon verwerken. En juist die verwerkingsperiode zorgde er ook voor dat ze goed leerde omgaan met vreemde en nieuwe dingen.
Zo zijn jonge koeien bijvoorbeeld best spannend.
Wij hadden het geluk dat ons paddock paradise langs een drukke weg lag. Het verkeersmak maken heb ik eigenlijk niet zelf hoeven doen. Want als je bijvoorbeeld een vrachtwagen tegenkomt onderweg, dan is dat toch best even spannend. Daarom moet je als begeleider altijd heel alert zijn op de omgeving en zodra je groot verkeer ziet, zoek dan altijd een veilige plek op om even te wachten en te kijken. Desnoods ga je op een erf staan. Veiligheid gaat voor alles!
Mijn grote droom was om Noura als handpaard mee te kunnen nemen. In de zomer nadat ze 2 is geworden, zijn we hier serieus mee aan de slag gegaan. Ook hier weer: zorg voor een braaf en ervaren paard. In het begin zul je ook een begeleider op de grond nodig hebben. Wij hebben dit spelenderwijs geoefend tijdens het wandelen. Een persoon op een paard mee als begeleiding en een persoon ernaast met het jonge paard aan het halster. Tijdens de rit kun je dan het jonge paard vanaf het paard kleine stukjes overnemen met de begeleider er op de grond naast. Gaat dit goed? Dan kun je die stukken uitbreiden en genieten van de ritten samen! Want hoe mooi is dit uitzicht van je senior en junior samen op buitenrit? 🥰
