Mijn eerste topic hier, maar direct met een nieuwe aanwinst!
Ik gebruik overal dezelfde username, dus sommige mensen kennen me wel nog. Lang geleden (18 jaar inmiddels) ben ik mijn hart verloren aan de trekpaarden. Toen had ik een bijrijd trekpaard, Mina.
13 Jaar geleden heb ik een van haar veulens gekocht.
Die uitgroeide tot een kanon van een paard.
Ergens tussendoor kwam daar nog een frêle spanjaard bij, en had ik een mooi trio staan.
Helaas heb ik in september mijn Mina'tje moeten laten gaan, op de respectabele leeftijd van 25 jaar. En toen had ik er maar twee meer. Er bleef toch een gemis in de weide, een aanwezigheid tekort. Er bleef altijd een alleen achter als ik ging rijden, en ze kwamen te vet van al het gras.
Maar ,niet het goede moment voor een nieuw paard, zei ik tegen mezelf. Een pensionklant is door het erg dominante karakter van Nitsa geen ideaal plan, dus bleef het zo.
En dan ging ik naar de paardenmarkt. Ik kon eigenlijk wel bedenken dat dat geen zo een goed idee was.
En daar stond ze, een tweejarige belgisch trekpaard, erg licht van kleur, geen papieren, prijs te hoog naar mijn idee, niet echt een "mooi" paard. Maar wel braaf. erg braaf, ook toen de paarden naast haar over de flos gingen. Ook toen de handelaar haar even liet heen en weer stappen en draven, ook toen ik de benen betastte.
Toch besloten om het niet te doen, maar het dier bleef in ons hoofd zitten, meerdere keren gepasseerd, gepraat, en besloten om er niet op in te gaan.
Aantal keer met de eigenaar gepraat ook, maar kwamen er niet aan uit.
Tot rond 17 uur ze er nog stond, en we wel in de buurt kwamen van de prijs dat we ev wilden geven. En plots hadden we een paard gekocht!
Dus nu? stresss! Paard moet opgehaald worden, weide klaar maken, hoe gaan we ze zetten, helemaal apart, draadje ertussen, in het zicht???
Trailer gaan halen, nog meer stressen, wat als ze dat ding afbreekt onderweg?
Het opladen ging echter supervlot, en de terugweg ook, en dan waren we thuis.
Ze had de ganse weg geen voet verzet, en deed dit ook niet meer eenmaal we thuis waren. Achteruit kende ze blijkbaar niet XD
Na een halfuurtje geduld was ze er gelukkig wel af.
Op de weide gezet in zicht van de andere maar op afstand, en na het losmaken van het halster, was ze weg. Onze hoop om de dag erop te kunnen vangen was dan wel even klein geworden, maar dat zagen we dan wel nog.
De dag erop smorgens vroeg gaan checken. ze stond nog in de weide (dus ze heeft respect voor draden!) en kwam zowaar even kijken bij ons!
Na een dagje was ze al een stuk opgeknapt:
Gekoppeld met mijn twee, het is een lekker relaxed paard met respect voor de andere, zonder drama en stress, dus dat was al snel koek en ei.
Ondertussen zijn we een weekje verder, heeft ze een tandencheckup, vaccins en ontworming gehad, staat ze al lekker in de kudde. De hoeven moeten wel dringend gedaan worden, maar ik bekap zelf ,dus dat is niet echt een issue. Zaterdag al de grootste brokken er kunnen afdoen, zolen en steunsels beetje aangepast, maar ik ben nog niet zo supersnel, zij kan nog niet echt voetjes geven, dus work in progress.
Ik ga deze week iedere dag een stukje doen, en zien wel hoe ver we raken, ik prefereer dat ze uit de hand kan bekapt worden, maar indien nodig kan ze in de hoefstal.
Ik heb niet de intentie om Mina te "vervangen", Haar afwezigheid blijft pijnlijk duidelijk, Maar toen ik dit paardje zag, had ik wel een behoorlijke Mina-Vibe. Ze heeft ook zo een zachte oogopslag, is zo braaf en koel in de kop en er zit absoluut geen kwaad in.
toen ik de naam vroeg, klonk het wel als het lot: "Anka".
(Mijn reeks is begonnen met Mina, en al mijn andere dieren eindigen ook op een A (behalve de spanjaard, die noemde Illusion, dus korten we af naar Luz.). Dus, it was meant to be i guess?
