Een half jaar geleden opende ik trots dit topic: Mijn paddock paradise - Equinemarkt Forum Niet wetende dat een maand later dit paradijs compleet onder water stond. Wat een paradise was, werd een hel. Dit was de track De stal stond blank, geen droge plek meer waar ze konden staan Dit was de enige droge plek die ze nog hadden. In totaal is het perceel 8 keer overstroomd deze winter en de laatste keer hebben we de paarden moeten evacueren. Ze hebben ruim een week in een stal gestaan een stuk verderop aan de weg. Ik ben deze mensen nog steeds dankbaar dat ze ons op konden vangen. Maar wat een hel. Alles was nat. Na 10 dagen konden ze terug. Maar ja, wat nu? Gesprekken gehad met het waterschap en eigenlijk was de boodschap: dit perceel is niet geschikt om paarden te houden. Helder. Maar wat dan? Ik ben gaan rondbellen en mailen en toeval bestaat niet zeggen ze wel eens. 😃 Kennissen van ons wonen zo'n kilometer bij ons vandaan. Zij hebben een boerderij en vanuit het verleden nog een stukje grond erbij. Hier lopen al jaren 2 shetlanders. Het zijn geen paardenmensen en eigenlijk wilden ze van het werk af. Maar de grond en de pony's niet kwijt. We zijn om de tafel gegaan met mijn wensen (tracksysteem/equihabitat) en hun wensen (het moet er vooral leuk uitzien en het werk uit handen genomen worden) en ik kreeg carte blanche. Wat een lot uit de loterij. Ik ben gaan ontwerpen en in maart zijn we begonnen met de 'verbouwing'. In dit topic wil ik graag onze aanpak laten zien, ideeën delen en ook de vooruitgang. Het begon met een wei met prikkeldraad en schuilhutje. Bijna een halve hectare (4950 m2). Het zijn 2 delen, voor en achter de (fantastische!) bomenrij. Ideaal! Altijd schaduw. En dit was ongeveer het plan dat ik (na 20 tekeningen 😂) had gemaakt.

Het idee van het nieuwe perceel is om echt een equihabitat te maken. Dus een tracksysteem voor de paarden, met diverse hooiplekken, knabbelhoekjes, snackweitjes met kruiden. We willen natuurlijk weidebeheer toepassen met hergebruik van eigen mest. Dus gaan we composteren. Daarnaast wil ik ook dat er ruimte is voor biodiversiteit, kleine knagers, kleine rovers en vogels. Het enige dat niet mogelijk is, is een poel. Het ligt sowieso te hoog, dus moet je bijvullen. En de grond is aangewezen met een archeologische waarde. Wat betekent dat je niet dieper mag graven dan 30cm zonder allerlei vergunningen enzo. Aangezien het een wei met prikkeldraad omheind was, was stap 1: prikkeldraad vervangen door lint. Een deel van de palen konden we gelukkig laten staan en een deel moesten we vervangen. We hebben er voor gekozen om het prikkeldraad aan de straatkant te laten staan en een 2e omheining een meter naar binnen te plaatsen. Dit om afstand te creëren voor mensen die langslopen, te voorkomen dat er honden het perceel op rennen. En we wilden heel graag een enorme bloemenstrook maken. Met deze meter konden we over de hele lengte van de voorkant (=70 meter) een bloemenmengsel inzaaien. We hebben gekozen voor geschilde kastanjepalen voor de buitenomheining en kleinere geschilde vuren paaltjes voor de snackweitjes/track. Er lag nog een deel puin onder. Gelukkig hebben we een toffe buurman die voor ons gaten heeft geboord met de shovel. En die had er al moeite mee. Hier waren we zelf nooit doorheen gekomen. De dubbele buitenomheining We hebben gekozen voor bruin lint, zodat het mooi wegvalt in de omgeving. Het weekend erna zijn we met de snackweitjes aan de slag gegaan. Het voorste deel hebben we meteen met houten palen gezet, omdat ik wist dat ik dit echt wilde. Het deel achter de bomen staat grotendeels nog met prikpaaltjes, zodat we het aan kunnen passen als we dat willen. De weitjes uitzetten met prikpaaltjes. Manlief er achteraan met de grondboor en palen. Mooi hè, die geschilde paaltjes! Het ziet er zo natuurlijk uit! Uiteindelijk hebben we niet de 1e plattegrond gevolgd, dus heb ik een nieuwe gemaakt. De shetlanders stonden er nog gewoon, dus we moesten het een en ander afsluiten als we aan de gang gingen. De jongste, Ximo, vindt alles maar wat interessant! Filmpje: Voor de snackweitjes hebben we gekozen voor rood/bruin draad, zodat ook dit wegvalt in het zicht. We hebben de bomen afgezet met lint. Er tussen lagen nogal wat stronken en wat groen waar ze beter niet aan kunnen eten. In totaal krijgen ze 4 doorgangen tussen de bomen door die de voor- en achterkant verbinden. Het voorste deel was hiermee zo goed als af. Het achterste deel nog niet, dat was nog 1 grote wei. Voor de biodiversiteit wilden we een bloemenstrook aan de voorkant. Ik had via een veiling een handfreesje op benzine op de kop getikt en die laten repareren. Wat een handig ding! En ook voor mij nog te besturen. En gelijk gebruikt, niet voor de bloemenstrook, maar om het deel waar de schuilstal zou komen te staan te frezen. En die werd een dag later bezorgd en in elkaar gezet. Zo fijn! En over equihabitat gesproken, de konijnen hadden de weg naar de wei al gevonden 😂 Oh ja, de bloemenstrook. Daar stond hoog gras. Dus eerst gemaaid en daarna er met de frees over. Al het gras weg geharkt, zodat de bloemen wel echt de kans krijgen. En toen zaaien maar! Bij ons in de gemeente heb je de ik-buurt-mee-actie. Dan kun je initiatieven aanvragen om zo geld bij elkaar te krijgen. Elk huishouden krijgt van de gemeente een cheque van 7,50 en die kunnen ze dan doneren op een initiatief. Ik heb 4 insectenhotels als initiatief opgegeven rondom biodiversiteit (een van de thema's) en binnen een dag hadden we het volledige bedrag bij elkaar. We hebben deze gekocht bij Natuurmonumenten en een week later met een aantal buurtbewoners opgehangen (voorwaarde). Ze hangen ook echt aan de straatkant, bij de bloemenstrook, zodat de hele buurt er van kan genieten (ook een voorwaarde). De strook na inzaaien met de insectenhotels De strook nu (3 maanden later) Later meer!

Wauw! Wat een naar einde van je eerste mooie plek en een super mooi begin van je 2e plek! Wat fijn dat je de vrije hand hebt gekregen om het terrein in te richten!

Er is weinig onderhoud aan de wei gepleegd de afgelopen jaren. Als in: 1x per jaar kalken en 1x per jaar kunstmest. Er groeide dus nogal wat, wat ik liever niet in de wei wil. JKK is er daar 1 van. Van het voorjaar hebben we al heel veel uitgestoken. Het waren toen echt nog rozetten. Kruiwagens vol heb ik er uit gehaald. En ook nu het in bloei staat trek ik alles er uit wat maar op JKK lijkt. Wel jammer voor de rupsen. De weitjes gingen ondertussen groeien. Daar stond van alles in. Ik heb het lekker laten groeien. Verschillende grassen en kruiden, maar ook wel dingen die ik er niet in wilde. Maar dat heb ik er later nog wel uitgetrokken (zuring bijvoorbeeld) Het oude schuilhokje is ook afgebroken. Daar passen mijn lummels niet in. We hebben er mee gewacht tot de nieuwe stal er stond, maar toen kon het weg. Ook de achterste wei hebben we aangepakt. Hier hebben we een wei gemaakt van 25x45m. De hoeken hebben we met houden palen afgezet en er tussen prikpaaltjes. Dit omdat ik niet weet of het zo blijft. De maat is wel ideaal als rijbak, dus misschien blijft het ook wel zo. In het midden hebben we ook houten palen gezet, zodat we heel makkelijk 2 weitjes kunnen maken. En eventueel zelfs strookbegrazing kunnen toepassen. Verder hebben we hooiplaatsen gemaakt. Deze is voor rechthoekig net. Daarachter liggen takken dood hout, waar kleine knagers en egels kunnen schuilen. Er wordt al dankbaar gebruik van gemaakt. Het idee was tof, maar de uitvoering toen er inmiddels paarden stonden en een net hing……… Dus nu is de paal er af en hangt het net op 4 punten tussen de palen vast. Dat werkt vooralsnog beter. Ook hebben we losse houten palen neergezet voor hooinetten. En in de praktijk ziet dat er dan zo uit We hebben ook nog een hooitunnel opgehangen, maar de palen bleken te dun, dus er is er 1 gebroken. Daar moeten we nog even iets voor verzinnen, want het idee is wel heel tof. Ook in de stal hangt een en ander, zodat ze lekker blijven lopen van hooinet naar hooinet. Ik hou van passive physio. 80% van onze eetplekken zijn onder schouderhoogte. Maar een aantal iets hoger. Maar ook de haagjes en bomen zorgen voor het nodige stretchwerk 😃 Plan is om nog een haag te planten bestaande uit haagbeuk, wilgensoorten, meidoorn en hondsroos. Maar dat kan pas in het najaar.

Taras-avonturen ja dat is echt zo super fijn. Wel enorm veel werk, maar zo gaaf om te zien hoe het opknapt! We gaan ongetwijfeld nog wel tegen dingen aan lopen. Maar overstromen kan dit perceel echt niet haha. Het ligt 11 meter hoger en op zandgrond. Dus het water zakt makkelijk. Nadeel is ook wel dat het inmiddels heel droog is en er geen gras meer staat. Maar goed, we hebben hooi, dus we redden ons wel.

Op 12 juni was het zover klaar dat de paarden konden komen. Het was nog lang niet af, maar veilig in de buitenomheining en plek voor eten en drinken. Meer is er niet nodig. De verhuizing zelf was een uitdaging. Met Jim die de trailer uitbrak enzo. Maar uiteindelijk stonden ze er allebei in en konden we vertrekken. De 1e verkenning met halster nog om. Hier stond er nog veel gras op de track. Dat was na een week of 2 niet meer te zien haha. Lekker aan de scharrel Jim ging al vrij snel rollen Noura had nog nooit een shetlander gezien haha. De shetlanders gingen nog niet zo goed samen. Of nou ja, die van mij gingen niet zo goed met de shets. Jim bleef jagen en Noura zag ze als speelgoed ofzo. Op de wei ging het eigenlijk wel goed. Tot ze vol gegeten waren en dan ging het zo…. Dus hebben we na een mislukte kennismaking delen met een hoog draadje afgezet. Zo kunnen de shets op hun tempo wel bij die van mij, maar die van mij niet altijd bij hen. Dat werkt vooralsnog fantastisch. De oude shet komt zelden onder het draad door. Die heeft er echt geen behoefte aan. De jongste zoekt steeds vaker mijn paarden op. Maar weet ook heel snel weer terug onder het draad te piepen als ze te opdringerig worden. Ik heb Ximo al een soort van geadopteerd. Die pony is zo vreselijk leuk! En deze is te leuk om niet te laten zien. Noura viert af en toe haar eigen feestje 😃

Een deel van de buitenomheining was met prikpaaltjes afgezet. Dat was echt tijdelijk. Maar de paaltjes gingen steeds losser zitten en veel stroom zat er ook niet op. Dit hebben we vervangen door een semi-permanente omheining met T-post palen. Dit omdat hier ook puin onder zit en je houten palen er niet zomaar in krijgt. De T-post palen ram je er met een palenrammer in en trek je er weer uit met een krik. Ze staan heel stevig en kunnen langere tijd blijven staan. Ideaal als tussenoplossing. Er komt uiteindelijk nog een strook van 5 meter bij (die palen staan er al), maar er liggen nog bielzen, een berg stand, pallets met stenen en een tuinhuisje. Dat moet eerst weg. Met de T-post palen maakt het niet meer uit wanneer dat gebeurt, dit kan wel een tijdje blijven staan. En ik kreeg nog een verrassing deze week: we hebben een toegangshek! Ik vind het zo mooi! En heel fijn dat mensen niet zomaar meer het terrein op kunnen.

Inmiddels raken we steeds meer gewend. We moeten nog veel doen, maar dat is vooral aankleding en leuke dingen. Het knapt er alleen nog maar meer van op. Maar wat is dit plekje genieten. Het is op 5 minuten fietsafstand bij mijn huis. Het wordt steeds meer eigen. En ik hoop dat we hier nu echt oud kunnen worden!

Wauwwww toch wel een beetje jaloers! Wat een werk, en wat een prachtige plek! En dat hek!!! Geweldig 😍. Oehhhhh ❤️het maanoog van jouw bontje

Ja dat hek is echt fantastisch hè! Ik vind het ook zo mooi. En straks als alle puinzooi weg is en alles opgeruimd en we de definitieve omheining gebruiken, past dit er zo mooi bij. Ik ben de mensen van de grond nog steeds elke dag dankbaar. Na alle waterellende en het harde werken is het echt genieten als ik daar bezig ben. Geen idee hoe het daar gaat zijn als het slecht weer is. En ik zal alles best nog wel vervloeken als ik in de zeikregen loop te sjouwen met hooi enzo. Maar zo slecht als het was, wordt het zeker niet. En dat maanoog ben ik ook helemaal weg van. Veel mensen vinden het eng. Zeker omdat haar eigen oog bruin is. Ik vind het fantastisch. Ze heeft helemaal geen wit op haar hoofd, dus het springt er heel mooi uit!

Amanda Hier ook 1. Ja prachtig hek!

Laden...

Er is iets misgegaan bij het laden van de volledige versie van deze website.

Van wei met prikkeldraad naar equihabitat

« Vorige pagina