Op 30 oktober hadden Tara en ik een schriktraining, georganiseerd door The Cowgirls, bij de mooie Trailtuin van de Johannahoeve in Sellingen.
Omdat onze laatste schriktraining al een poosje geleden was, en je Tara echt met langzame stapjes onderdelen kan laten doen, heb ik er voor gekozen om deze training aan de hand te doen.
Op buitenrit kan je geen onverschrokkener paard treffen dan Tara, maar bij de schriktraining vind ze het meeste echt heel eng. Na heel lang oefenen durft ze onder en tussen sliertjes door, maar over een zeil is echt een no-go en over / tussen plastic flessen door is ook not-done. Dus ik was erg benieuwd hoever we vandaag gingen komen.
Om even over twee uur meld ik ons aan. Even wachten op de rest van de deelnemers, wat in Tara's geval niet zo erg was, er stond een emmer met peertjes voor de paarden. Wanneer iedereen er is om half drie gaan we van start. Deel één: de bak. Hier waren allemaal onderdelen neergezet, via een doorgangetje kwam je dan bij deel twee waar een vuurkorf, trekker en rookmachine gesitueerd waren en in de longeercirkel stonden een unicorn en een dinosaurus met water.
Wij begonnen bij de boog met slingers. Hier waren we de laatste keer onder het zadel doorheen gekomen, al was dat inmiddels al weer een dik jaar geleden. Na enige twijfel van Tara liep ze er gelukkig weer onderdoor. Dit nog twee keer herhaald en toen naar het volgende obstakel.
Dit waren twee staanders met ballonnen er aan. Het lijkt zo easy… even er tussendoor… dus niet. Tara vond het erg spannend. Wat helpt is dan een hele grote portie geduld van mijn kant (en van andere deelnemers, want wij houden een onderdeel echt wel een poosje bezet). Wat het beste werkt, is dat ik aan de andere kant van het onderdeel ga zitten en Tara doormiddel van snoepjes naar mij toe lok. Pushen heeft geen zin bij haar, geeft alleen maar een averechts effect.
Gelukkig kregen we tijdens het wachten mentale ondersteuning van hondje Ravi. Tara is echt een binnenvetter. Ze denkt er echt over na, dat zie je dan ook heel mooi bij haar. Haar hoofd gaat laag hangen, zo blijft ze een hele tijd staan. Wanneer ze er genoeg over na heeft gedacht gaat haar hoofd wat omhoog en begint ze te gapen, een teken dat ze de indrukken aan het verwerken is. Na het gapen komt haar hoofd weer wat hoger en is ze er klaar voor, dan komt ze ook wel snel, of niet, als ze het echt niet aandurft. Dit keer heb ik denk ik een kwartier moeten wachten voor ze er door durfde. Nog twee keer herhaald en toen was dit onderdeel goed afgesloten.
Ik ga even een stukje met haar lopen, even de ontspanning terug zoeken, ik loop via een ander pad naar deel twee.
We lopen over de balken naar achteren, de balken zijn geen probleem voor Tara, dit vind ze erg leuk om te doen. Plezier is ook zeker belangrijk!
Via de track lopen we naar achteren en ik zie een vlag. Even een rondje met de vlag gelopen en de vlag over Tara heen bewogen. Dit vond ze ook weer erg spannend. Zodra ze stil stond haalde ik de vlag van haar rug. Dit ook een paar keer herhaald. Wel blijft dit een dingetje, ze zet haar hele rug dan vast. Heel erg rot om te zien, maar het is zo belangrijk dat ze ook dit leert!
Tijd voor ontspanning, dus via de balken lopen we richting de trekker waar Natascha van the Cowgirls net naar boven wordt getild.
We gaan de longeercirkel in. Tara raakt, na het commando touch eerst de dino aan om daarna te schrikken van een levend skelet 😉
Daarna door naar de unicorn die ze ook durft aan te raken na het commando touch. Toch wel heel handig dat we dit commando hebben geleerd. Na Tara is het de beurt aan Lilly om bij de unicorn te kijken. Werd het water op dat moment aangezet zodat eigenaresse Heidi de volle laag kreeg van de unicorn.
Via het doorgangetje met de vuurkorf en wat hangende elementen lopen wij weer terug naar de bak. Ik wil toch nog even oefenen met het plastic. Tara vind het gangetje spannend, maar is zelfs zo stoer om door wat Poolnoedels te lopen om de bak weer in te komen.
Probeer ik haar ook zover te krijgen om met mij mee te lopen over het plastic, what was I thinking? No, no, nooooo. Dus even adem gehaald en ik ben er weer lekker bij gaan zitten. Ook nu was hondje Ravi er om mij te ondersteunen. Ook hier zie je weer heel mooi welke fases Tara allemaal doorloopt. Nadenken, gapen, hoofd omhoog, nee, dit is nog een stap te ver.
Ter afsluiting gaan we nog één keer onder een poortje door. Ik besluit dat wij klaar zijn voor nu. Tara heeft het heel goed gedaan. Omdat Tara een binnenvetter is, sluit ze zich, als het haar te veel wordt, helemaal af. Ik probeer dit moment altijd voor te zijn. Op naar de trailer waar een bak slobber klaar staat voor haar en dan lekker naar huis.
