In deze serie neem ik jullie mee in de ontwikkelingen van mijn eigen equihabitat. In maart 2022 ben ik gestart met de inrichting van het perceel. Het moet een plek worden waar de paarden worden voorzien in hun natuurlijke behoefte, maar waar ook veel ruimte is voor andere dieren zoals amfibiën, vogels, klein wild, knagers en insecten. En natuurlijk een diversiteit aan planten en grassen.
Een absolute harde eis bij het ontwikkelen van deze plek was het plaatsen van een schuilstal. De grond is niet van mij, maar ik mag er wel langere tijd gebruik van maken. Er stond een klein schuilhokje, maar dat was niet geschikt voor 4 pony's. Ik wilde geen permanente stal, dus ik heb gekozen voor de semipermanente schuilstal van schuilstal.com. Dit model kun je naar eigen wens samenstellen en in mijn geval heel handig: je kunt kiezen voor een huurconstructie, in plaats van meteen aanschaffen. Je hoeft er geen fundering voor te maken, hij staat met grondankers vast.
Voor de plaatsing was het noodzakelijk de grond een soort van te egaliseren. Ik heb er voor gekozen om dit te frezen. Dat was voor hier voldoende.
Ik heb gekozen voor een exemplaar van 7 meter lang, met een inpandige berging met slot van 1.20m breed, waardoor er 5.80m schuilstal over blijft. Deze schuilstal heb ik uitgebreid met luifel en een dakgoot over de hele breedte voor de opvang van regenwater.
De paarden maakten er al heel snel dankbaar gebruik van. De stal is niet alleen beschutting tegen regen en wind, maar biedt ook een mooie schaduwplek om lekker te chillen.
Aangezien ik het wel een fijn vind om een ligplek te hebben voor de paarden, maar ook een poetsplek wanneer ik wil gaan rijden, wilde ik een zandpaddock en een stuk verhard hebben. Ook heel praktisch, want na een paar regenbuien werd het zo glad dat ik er met mijn zadelkar al niet meer doorheen kwam vanuit de berging en we daar met zijn allen liepen te glibberen.
Ik heb de maten uitgezet en de loonwerker gebeld om een stukje grond af te schrapen en zand te storten. De grond kunnen we mooi gebruiken voor een heuvel (daarover in een andere blog meer). Er zou een minigraver komen, maar dat bleek een groot exemplaar te zijn. De vrachtwagen reed gewoon het terrein op om het zand te storten. Heel fijn, dat scheelde ons een hoop werk. Maar pfoe, dat grote materieel doet wel wat met je land zeg maar.
Een vriend van ons heeft het betegeld en het resultaat is precies wat ik bedacht had! Een zandpaddock van ongeveer 6x6m en bestrating in een L-vorm er omheen. Een mooie droge plek voor de paarden, verharding voor de voetjes en een fijne poetsplek voor mij. Wij zijn klaar voor de winter!
