In deze serie neem ik jullie mee in de ontwikkelingen van mijn eigen equihabitat. In maart 2022 ben ik gestart met de inrichting van het perceel. Het moet een plek worden waar de paarden worden voorzien in hun natuurlijke behoefte, maar waar ook veel ruimte is voor andere dieren zoals amfibiën, vogels, klein wild, knagers en insecten. En natuurlijk een diversiteit aan planten en grassen.
Het idee achter een equihabitat is onder andere een tracksysteem met meerdere voerplaatsen om bewegen te stimuleren. Mijn vorige stal was een paddockparadise en daar hadden we grote kuubskisten met slowfeedernetten staan. Op zich heel praktisch, want je kunt er een grote hoeveelheid hooi in kwijt. Maar het past totaal niet in de natuurlijke uitstraling die ik wilde op onze plek. Ik wilde werken met kleinere netten op verschillende plekken en hoogtes. Ik ben vooral veel foto’s gaan kijken van andere plekken, want beter goed gejat dan slecht verzonnen.
De eerste plek die we hebben gemaakt was een dikke paal in de grond. Hier hebben we 2 ringen in geschroefd en haken aan gehangen om de netten aan vast te hangen. Op de grond hebben we een laagje zand gegooid om te voorkomen dat het snel kapot gelopen werd en drassig werd. Deze paal staat vlakbij het voetpad, dus hebben we gekozen voor dezelfde paal als de omheining. Geschild kastanje hout, dik en heel sterk. Op het zand hebben we rubberen tegels gelegd. Als ze dan morsen, nemen ze geen zand op wanneer ze dit weer van de grond eten.
Ze eten er graag!
Op een andere plek op de track hebben we nog een paal gemaakt. Dit was een iets dunnere paal, ook weer ruim de grond in en met ringen om het net aan te hangen. Helaas bleek deze paal een stuk minder sterk, of te ver boven de grond. Hij is na 2 weken afgebroken. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ze deze ook als schuurpaal gebruikten en voor ruim 400kg paard heb je toch een iets steviger exemplaar nodig.
Iets dat ik tegenkwam op internet was een hooitunnel schuin tussen 2 palen. Ik vond het een leuke constructie, had een mooi hoekje én nog lange palen liggen. Ik twijfelde over de palen, maar het was het proberen waard. Ik heb een hooitunnel van Kerbl gekocht en die er tussen gehangen. Helaas bleken de palen inderdaad te dun en zijn gebroken door het geweld van mijn lieve haflinger.
Maar de plek was wel heel mooi. Te mooi om niet te gebruiken. Ik heb de palen er uitgehaald en er dikkere weidepalen voor terug gezet. Achter deze palen heb ik planken geschroefd, zodat er een soort houten bord ontstond. Hier heb ik 2 ringen op vast gezet met het idee om hier 2 hooinetten op te kunnen hangen. Helaas gooit mijn wederom erg lieve haflinger met hooinetten, waardoor het rechternet constant over de omheining hing. Gelukkig had ik nog iets langere netten en kon ik deze aan beide ringen vast maken met musketons. Op de grond ervoor heb ik rubberen matten gelegd voor het morsen. Dit om te voorkomen dat ze teveel zand binnen krijgen door morsen op de grond. De tegels heb ik opgesloten met zware keien, waardoor het er ook nog eens leuk uit ziet. Ook deze plek wordt graag gebruikt. En is heel stevig, dus nog niet gesloopt 😄
Midden op het terrein staat een rij berkenbomen met overhangende takken. Ik heb 2 dikke takken uitgezocht en hier een touw aan vast gemaakt met een musketonhaak op het einde. Zo kan ik ook hier makkelijk een hooinet aan hangen. Voor deze plekken heb ik een aantal hooinetten met grotere maas, omdat het loshangen al een extra moeilijkheid geeft. En een te kleine maas is dan ook nog wel lastig.
En sinds kort heb ik aan 1 van de bomen een hooizak hangen. Ook met wat grotere maas, maar wel aan 1 kant dicht. Dat geeft weer extra uitdaging. Het grappige is dat wanneer ik gevoerd heb, ze altijd als eerste uit deze zak gaan eten. Terwijl dat echt niet de makkelijkste plek is.
De makkelijkste eetplek is een groot net met 4x4 cm maas tussen palen. Laag bij de grond en dus een grotere maas. Zo kan onze shet er ook prima bij. Deze vul ik grotendeels met stro en een deel met hooi. Ook hieronder liggen rubberen tegels om te voorkomen dat ze teveel zand opnemen.
Een soortgelijk net hangt in de schuilstal. Een groot net, waar ik wat meer in kwijt kan. Ideaal voor de koudere dagen. Dit net is wel een stuk lastiger, want heeft een hele kleine maas, namelijk 2x2cm. Dit is echt een net voor de gevorderde slowfeeder eters. En ook hier weer rubberen tegels tegen de zandinname.
Voor de stal hebben we onze poetsplaats van steigerbuizen. Omdat ik ze wat meer wilde stimuleren om op de tegels te staan (goed voor de hoeven) heb ik ook hier een kleine slowfeeder aan gehangen. Ook deze is voor de helft gevuld met stro en de andere helft met hooi.
Die hooitunnel bleef door mijn hoofd spoken. Maar niet tussen palen. En liefst ook met een kleinere maas en ongeknoopt net. Deze vond ik van Paardeerlijk. 1.50m lang, 2 langere touwen en 3x3cm mazen. Deze hangt nu in de schuilstal en ook hier eten ze graag uit. Zelfs de kleine shet doet hier regelmatig zijn rek en strek oefeningen.
In totaal heb ik zo 9 plekken gemaakt waar ik een hooinet kan ophangen. Mijn hooinetten variëren van de grote groene die 1.40m breed zijn, tot kleine witte snacknetjes van 50x50cm. Ik gebruik nooit alle 9 plekken tegelijk. Soms gebruik ik maar 5 plekken, de andere keer 8. Zo stimuleer ik ze van plek naar plek te lopen, maar ook wat meer te zoeken naar eten. Goed voor het bewegingsgestel en om overgewicht tegen te gaan.
Wat voor creatieve hooiplekken hebben jullie op stal?
