In deze serie neem ik jullie mee in de ontwikkelingen van mijn eigen equihabitat. In maart 2022 ben ik gestart met de inrichting van het perceel. Het moet een plek worden waar de paarden worden voorzien in hun natuurlijke behoefte, maar waar ook veel ruimte is voor andere dieren zoals amfibiën, vogels, klein wild, knagers en insecten. En natuurlijk een diversiteit aan planten en grassen.
We zijn inmiddels een jaar verder met de aanleg. Vorig jaar begonnen we met een plan op papier, 3 maanden later kwamen de paarden en nu staan ze er al weer even. Leuk om een overzichtje te maken hoe we het eigenlijk allemaal ervaren tot nu toe.
We moesten allemaal even wennen. Nieuwe omgeving, nieuwe pony's. Voor mij een pak meer werk dan voorheen, want nu moest ik elke dag naar stal. Elke dag uitmesten, 2x per dag voeren. Dat kon makkelijker. Inmiddels probeer ik elke dag uit te mesten, maar kan het ook makkelijker loslaten als het een dag niet lukt. Voeren doen we nu 1x per dag. Ik heb zoveel slowfeeders opgehangen dat dat een stuk makkelijker gaat.
Ik heb ook een vast ritueel ontwikkeld. Als ik aan kom krijgen ze eerst wat hooi los in de ton. Zo kunnen ze vast wat eten en kan ik rustig hun voer klaar maken in de bakken (balancer, slobber, supplementen) zonder dat ze ongeduldig worden. Ik heb 2 tonnen en er tussen een draadje, dus kan ik ze meteen even apart zetten zodat ze ook allemaal rustig hun bak leeg kunnen eten.
Ondertussen mest ik uit of vul ik het hooi bij. Waar ik overigens wel mee op moet schieten, want voor je het weet duikt er 1 met zijn neus in de hooikar.
We hebben inmiddels verschillende hooiplaatsen, hoog in de boom, laag bij de grond. Ze hebben een duidelijke voorkeur voor hoog. En in elk net heb ik 2 soorten hooi. De ene soort is heel lekker, omdat er wat meer suiker in zit. De andere soort is juist heel arm. Niet per sé lekker, maar hier knabbelen ze aan als er niks beters te vinden is. Door te mengen stimuleer ik het lopen en hapje stapje eten. Ze zijn namelijk steeds op zoek naar het lekkerste hapje.
Het duurde even, maar inmiddels klikt het ook super met de shetlander. Jim en Ximo kriebelen graag samen, terwijl Noura en Ximo juist samen spelen. Nou ja, Noura speelt graag. Of Ximo het echt leuk vindt weet ik nog niet.
Bijna dagelijks gaat de wei een uurtje open. Ik heb 1 weitje opgeofferd voor de winter. En elke dag doen ze weer alsof ze maanden niet op de wei hebben gestaan….
Dagelijks kijk ik meerdere keren op de camera om te kijken hoe het met ze gaat. En gewoon omdat het leuk is om ze hun dagelijkse dingen te zien doen. Ze hebben echt een eigen routine en ritme ontwikkeld. Zo mooi!
En behalve de paarden zijn ook de vogels en insecten steeds meer op hun plek. We hebben vorig jaar al een strook bloemen gezaaid, maar afgelopen najaar ook veel struiken geplant en opnieuw bloemenzaad gezaaid. De planten slaan aan en ik verlang naar de lente en zomer in het groen en met fleurige bloemen!
Kortom, we vinden steeds meer onze weg en ons ritme op ons eigen plekje. En we zijn nog niet klaar, maar volgens mij ben je dat nooit met een plek als deze. Plannen voor dit jaar zijn vooral: opruimen van materiaal, slechte plekken aanpakken voor de winter, laatste weitjes afzetten en overkapping plaatsen. Omdat we zelf dit jaar ook gaan verhuizen en moeten klussen beperken we ons tot dit. Want het volledige lijstje van dingen die ik nog heel graag wil doen lijkt wel oneindig 😃
