Hoi Charlotte!
Ik kan natuurlijk alleen vanuit mijn eigen ervaring spreken, jij kent Kasper het beste.
Toen mijn Sanya nog leefde heb ik haar zo uit de weide geplukt en mijn plan was ook om haar bitloos te beleren. Ze was een stevige Tinkermerrie, maar het was prima te doen. Ik ben vooral opgestart met bitloos vanaf de grond, eerst maar eens leren wat druk is en wat je dan moet doen. Daarna met lange teugels gaan oefenen, weer om haar te leren wat de 'druk' betekent en daarna ben ik er gewoon opgestapt. Ons vertrouwen (en onze band) vanaf de grond was heel sterk, dus ik wist ergens wel dat ze het goed zou oppakken.
Ik merkte soms wel dat ze het wat lastig vond, maar dat zou het bit niet anders zijn geweest denk ik. Iets met een koppige Tinkermerrie 😆
Maar bijvoorbeeld bij mijn Shetlander Henkie, merk ik dat hij een bit erg fijn vind om te weten wanneer hij moet opletten. Er gaat dan een soort van kopje om lijkt het. Vergelijk het met een hond die z'n riem om krijgt en weet dat hij lekker mag gaan lopen. Heel bijzonder, maar ook hem wil ik af en toe zonder bit gaan oppakken. Gewoon om te kijken waar hij zich het prettigste bij voelt. Mijn andere Shet wordt bitloos gereden, die blijft voorlopig ook bitloos. Zolang het goed gaat en iedereen happy is, vind ik het helemaal prima.
Heb je zelf al ervaring met bitloos? Verschillende hoofdstellen bekeken? Volgens mij zijn er ook wel winkels of personen waar je zulke hoofdstellen kunt uitproberen.
Mijn mening is dus, dat het prima mogelijk is, ook met een groot zwaar paard, je moet alleen wel de juiste communicatie hebben en daar de middelen bij.
