Vandaag kwam ik uit een nachtdienst met knallende koppijn. 4 uurtjes geslapen, en helaas; nog steeds koppijn. Rustig aan start ik op. Ik heb afgesproken om nog even naar mijn bijrijdpaard Nevaya te gaan om te longeren. Zij staat echter pas tegen 16u weer binnen en ik moet om 18u weer op een andere afspraak zijn dus veel tijd heb ik niet meer. Ja, ik had haar eerder uit het paddock kunnen halen maar gezien mijn mentale en lichamelijke status (moe + koppijn) besluit ik om even te poetsen en te wandelen.
Wat is dat toch met paarden, dat ze je precies weten om te draaien? Met name qua emotie, maar mijn hoofdpijn was ook verdwenen na mijn bezoekje.
Lekker gepoets en geknuffeld. Ze drukt haar neus tegen je aan en zoekt naar koek… Nevaya is zo'n lieve merrie die ook echt geniet van de aandacht. Ik heb een klein stukje gewandeld en ze mocht eventjes grazen.
Wat een fantastische merrie. Zonder hoofdpijn en met energie vertrek ik weer van stal… eigenlijk zijn het ook gewoon magische dieren <3
Herken jij dit ook? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!
